Zo af en toe lees ik ook eens een boek. Niet zomaar een boek, maar eentje waar ik in lees, het even opzij leg om een tijdje later, soms een dag soms een week, weer vast te nemen en weer een stukje te lezen, soms verder te lezen en soms het vorige stukje nog eens opnieuw te lezen.
Dit boek, daar ben ik al in bezig van in het begin van het schooljaar. En de eerste dagen, weken, dan las ik meestal verder en soms was het zelfs moeilijk om te stoppen, maar nu ligt het al weer een tijdje in de kast, maar toch nooit ver weg, zoals nu.
Je vraagt je nu waarschijnlijk af, "Over welk boek heeft hij het?"
Wel, de titel is : "Stress Kids", een echte aanrader voor al wie kinderen heeft. Dit is eigenlijk een boek dat je zeker eens moet lezen, al is het maar om toch een klein beetje te snappen hoe druk het soms wel is voor onze kleine medemens in de ooohh zo grote, drukke maatschappij.
Ja, je relativeert sommige dingen echt wel meer als je dit gelezen hebt. Je gaat met veel dingen (vooral school in mijn geval) anders om.
Voor alles zijn tijd en alles op zijn tijd. En is het vandaag nog niet gekend, morgen misschien wel. Want wist je dat de hersenen van kinderen ergens tussen de 6 en 9 jarige leeftijd pas klaar zijn om "die saaie, droge" maaltafels te kunnen snappen ? En als je dit wil forceren, betekent het dat de hersenen niet kunnen volgen, en dat levert stress op. Is het dan nodig om toetsen af te nemen op tempo ? Moet er een klokje mee-tikken ? Sneller, je tijd is bijna om !
Neen ! Dat klokje versnelt alleen maar de stress ! Nog meer druk ! Geef een kind toch wat meer tijd. De ene kon lopen na 11 maanden en de andere pas op z'n 20ste maand. En dan ?
Een kind moet veel leren en daar heeft het veel tijd voor nodig. Het ene kind ontwikkelt zich sneller dan het andere, zelfs binnen het eigen gezin. Kinderen moeten niet alleen veel leren, de hersenen waarmee ze kunnen leren, zijn nog volop in ontwikkeling en bij het ene kind verloopt dat sneller dan het andere...
En toch... wordt er van alle kinderen op hetzelfde moment verwacht de maaltafels te kennen, en wordt er per 30 juni van alle kinderen van dat leerjaar verwacht dat ze allemaal hetzelfde niveau behaald hebben en allemaal aan de eindtermen van dat schooljaar beantwoorden.. Jammer, want misschien een maandje later valt die klik...
Laat een kind gewoon een ontstrest kind zijn.
Met alle eigenschappen die bij een kind horen:
van lekker druk tot teruggetrokken in zijn eigen wereldje;
van een kei in het ene tot een nul in het andere;
van handige Harry tot de grootste kluns.
Een kind is een kind.
En op dat "kind-zijn" heeft het gewoon recht,
zonder meer.
(Dit zonder met de vinger te wijzen naar de leerkrachten, zij moeten vaak ook maar die opgelegde regeltjes volgen.
het systeem zit fout !)